Hayatım

  16/05/1991 tarihinde Zonguldak'ta doğdum. Evin ortanca oğluyum. Bir abim bir de kardeşim bulunmaktadır. Babam TTK emeklisi olup annem ev hanımıdır. Babam TTK sınav ve mülakatını geçtikten sonra annem ile evlenmiş ve Zonguldak'a taşınmışlar. Bu sebeple hayata bu şehirde gözlerimi açmışım. Bu şehirde yirmi beş yıl geçirmiş olup unutamayacağım güzel anılar ve tecrübeler biriktirdim. Çocukluk dönemim abim ve kardeşimle yaşlarımızın birbirine yakın olmasından dolayı hareketli geçti. Ben abimden ziyade en çok kardeşimle vakit geçiriyordum. Tabi bu durum iç cephede rekabete de neden olmuyor değildi. Yavaş yavaş büyüyünce artık mahalle ortamı ile tanışmaya başlamıştım. Mahallemiz de oldukça güzel bir yer olup bir çocuğun olumlu anlamda büyümesi için gerekli tüm şartları taşıyordu. Hiçbir kötü alışkanlığın olmadığı herkesin sadece mutlu bir yaşam sürdüğü bir yerdi. Kaldırım taşlarından yolları olan, yeşilliğe ve tertemiz bir havaya sahip bir mahalle olup denizi de görmekteydi. Arkadaş çevremiz  yaşları birbirine yakın, sayı olarak iki elin parmaklarını geçmiyordu ancak fırtına gibi bir ekipti. Mahallenin altını üstüne getirmeye yetiyordu. Sözü uzatmayayım. Halimden memnun olup  ilkokula başlayana kadar bu dönemi olumlu anlamda sonuna kadar kullandığımı düşünüyorum. Yaşım yedi olunca ilkokula başladım. İlkokulu Arslan Zeki Demirci İlkokulu'nda okudum. O döneme kıyasla burası büyük bir okuldu. Okul evimize biraz uzaktı. Bu sebeple abim ve kardeşimle birlikte yürüyerek okula giderdim. İlkokul öğretmenimin adı Gülnur Sefer'di. Kendisi oldukça iyi, güler yüzlü, anlayışlı ve disiplinli biriydi. Okul hayatımın ilk tecrübelerini böyle bir öğretmenden elde ettim. Özellikle disiplinli ve sorumluk sahibi yapımı öğretmenime borçlu olduğumu söyleyebilirim. Öğretmenim sayesinde ilkokul dönemimin başarılı bir şekilde geçmişti. Ortaokula geçmek ilkokul öğretmenimden ayrılmak benim için zor olmuştu. Yeni duruma ve birden fazla öğretmene alışmak için çok çabaladım. Bu sebeple altıncı sınıf inişli çıkışlı bir dönem içerisinde geçtikten sonra yeni düzene de alışmıştım. Büyümeye devam ediyordum. Artık hem dersler konusunda hem de hayat konusunda aklımda yeni düşünceler belirmeye başlamıştı. Tabi bu düşüncelerde çevre de etkiliydi. Rekabet duyguları yavaş yavaş bünyemize işlenmeye başlanmış ve lise sınavı sürecine girmiştim. Aslında durumun çok ciddiyetinde değildim. Ona rağmen kötü sayılmayacak bir puan ile Anadolu lisesine girmeyi hak kazanmıştım. Belirtmek isterim ki o dönemde Anadolu liseleri şimdiki gibi her okul isminin sonuna eklenen sıradan bir anlam ifade etmiyordu. Kazandığım okulun adı Kilimli Anadolu Lisesi'ydi. Evime oldukça uzaktı. Uzak olması sebebiyle gitmek istemedim ancak ailemin ısrarından dolayı gitmeyi kabul etmek zorunda kaldım. Lise birinci sınıf oldukça yorucu ve berbat bir sonuç ile sona erdi. Tam altı kırık nota sahiptim. Bu altı kırık notun üç tanesini kurtarma sınavlarında verince lise ikiye geçmiştim. Sayısal notlarım kötü olması sebebiyle sözel bölüm seçmek zorunda kaldım. Bu süreçten sonra lise hayatım yukarı bir ivme kazanmış  önce kırık notlarımı vermiş daha sonra da teşekkür belgeleri sonra da takdir belgesi kazanmayı hak etmiş bir öğrenci durumuna ulaşmıştım. Bu sürece kadar hem okul hayatım ,hem arkadaş çevrem konusunda güzel bir 18 yıl geçirmiştim. Yapısal olarak da büyümeye ve gelişmeye devam ediyordum. Artık oyun oynama dönemleri azalmış ,şartlardan dolayı arkadaşlarımdan uzaklaşmaya başlamıştım. Bunun sebebi üniversite sınavı sürecine girmiş olmaktı. Üniversite sınavına iki kez girip iki kez tarih bölümünü kazandıktan sonra artık bu bölümü okumaya mecbur kalmıştım. Sınav sürecinin de verdiği bıkkınlıktan dolayı ekstra bir hazırlığı göze alamadım. Samsun Ondokuzmayıs Üniversitesi Lisans Tarih bölümünü kazanmıştım. Artık on dokuz yıl yaşadığım şehirden çıkıp ailemden uzakta yeni bir şehre gidiyordum. Samsun da okumak üniversite hayatı için şanslı bir tercihti. Hem şehrin yapısı hem de üniversitenin mevcut durumu hayatımda dört yılın daha güzel geçmesini sağlamıştı.